📋 Εισαγωγή
Η πρώτη φορά που διάβασα το διήγημα της Πηνελόπης Δέλτα με τίτλο Παραμύθι χωρίς όνομα ήταν στο δημοτικό. Παιδική ιστορία με βασιλιάδες, πρίγκιπες και κάστρα. Που να φανταστώ πως μια τόσο απλή ιστορία έκρυβε στα φανερά τόσα πολλά νοήματα. Για καλή μου τύχη το βιβλίο βρέθηκε πάλι στον δρόμο μου δύο δεκαετίες σχεδόν αργότερα σε μορφή audiobook.
Η πλοκή
🔵Μια φορά και έναν καιρό ύπηρχε στον κόσμο μια χώρα με το όνομα η «Χώρα των Μοιρολάτρων». Βασιλιάς της χώρας ήταν ένας ακαμάτης και τεμπέλης που τον έλεγαν Αστόχαστο. Ο βασιλιάς Αστόχαστος έχοντας κληρονομήσει την εξουσία από τον πατέρα του είχε καταφέρει μέσα σε λίγα χρόνια η Χώρα των Μοιρολατρών από πλούσια και ξακουστή να έχει χρεοκοπήσει, να επικρατεί φτώχεια και να έχει γεμίσει ψεύτες και κλέφτες. Όλοκληρη η χώρα λιμοκτονούσε ωστόσο στο Παλάτι του Αστόχαστου η οικογένεια του Βασιλιά ζούσε πλουσιοπάροχα ζητώντας συνεχώς δανεικά και αγύριστα από τα γειτονικά βασίλεια.
🔵Ήρθε όμως κάποτε η στιγμή που τα δανεικά τελείωσαν. Έτσι ο γίος του βασιλιά πρίγκιπας Συνετός αποφάσισε και ο ίδιος όπως και οι περισσότεροι υπήκοοι της χώρας του να ξενιτευτεί.
🔵Για καλή του τύχη συναντά στον δρόμο του τη κυρά Φρόνηση που τον προτρέπει πριν φύγει μόνιμα για τα ξένα, να δώσει μια ευκαιρία στον λαό του, να τους θυμίσει πόσο εύπορη, πλούσια και περήφανη ήταν κάποτε η χώρα τους και να αγωνισθεί για την αναδιοργάνωση του κράτους.
Όπως είναι φυσικό στην πρόσπαθεια να εξυγιάνει τα οικονομικά της χώρας του, όλοι όσοι εκμεταλεύονταν την υπάρχουσα κατάσταση για προσωπικό τους όφελος, όπως για παράδειγμα οι δημόσιοι λειτουργοί πρόσπαθησαν να τον αποτρέψουν.
🔵Τελικά ο πρίγκιπας Συνετός κατάφερε να ενώσει τον λαό του, έδιωξε τους ψεύτες και κλέφτες από την χώρα του και απέκρουσε τις προσπάθειες των άλλων βασιλειών να κατακτήσουν το δικό του εκμεταλευόμενοι το μπάχαλο και την ασυδοσία του.
📋 Οι σημειώσεις μου :
- Η Πηνελόπη Δέλτα εμπνεύστηκε την ιστορία του βιβλίου από την ρομαντική εικόνα που είχε για την Ελλάδα του 1900 κατά την οποία η χώρα ήταν σε μια φάση αναδιοργάνωσης και επούλωσης των πληγών της από τους προγενέστερους πολέμους.
- Την περίοδο που γράφτηκε το βιβλίο η συγγραφέας δεν είχε εγκατασταθεί ακόμα στην Ελλάδα. Συνεπώς ο ηρωικός χαρακτήρας των πρωταγωνιστών ταιριάζει περισσότερο σε Ευρωπαικούς μύθους και ιστορίες παρά στην ρεαλιστική εικόνα της Ελλάδας εκείνης της εποχής.
- Το διήγημα σαφώς περιέχει αλληγορικά στοιχεία και στόχος του είναι να διδάξει τόσο τα παιδιά όσο και τις μεγαλύτερες ηλικίες για αξίες και ιδανικά που θα έπρεπε να έχει κάθε πολιτισμένο κράτος.
- Δυστυχώς 120 χρόνια μετά οι αξίες και τα ιδανικά που παρουσιάζει το διήγημα ακόμα αγνοούνται στην Ελλάδα του σήμερα και όχι μόνο.
‼️ Κάθε κείμενο παρουσιάζει την προσωπική μου άποψη, τις σημειώσεις, τις γνώσεις και τις σκέψεις μου και εκφράζουν αποκλειστικά και μόνο εμένα!