🧿 Εστιατόριο Αντωνόπουλος 1971

📋 intro :

Η σχέση μου με την μαγειρική, τα εστιατόρια και τις πωλήσεις φαγητού χρονολογείται κυριολεκτικά από τη μέρα που γεννήθηκα!

Μάλιστα η 29η Ιουνίου έχει την εξής ιδιαιτερότητα καθώς για πολλές δεκαετίες ήταν η ημέρα που η οικογένεια μου, από την πλευρά της μητέρας μου, αντάμωνε σύσσωμη στην πιτσαρία του θείου και της θείας μου για να βάλει ένα χεράκι καθώς η εκκλησία του Αγίου Παύλου έχει την τιμητική της και εξ αιτίας του τοπικού πανηγυριού επικρατούσε πανικός

Η αλήθεια είναι πως κάθε ιστορία της οικογένεια μου αρχίζει και τελειώνει μέσα σε μια κουζίνα. Ακόμα και τώρα που έχει περάσει πάνω από μισός αώνας από τότε που άνοιξε το πρώτο μαγαζί μας κάθε οικογενειακή συγκέντρωση περιστρέφεται γύρω από το φαγητό. Το πολύ φαγητό!

Το Εστιατόριο, όπως συνηθίζουμε να λέμε μεταξύ μας αν και στην πραγματικότητα είναι ένα παραδοσιακό μαγειρείο, ζεί και μακροημερεύει στην οδό Αριστοτέλους στην πλατεία Βικτωρίας , στο κένρο της Αθήνας.

Είμαστε η Οικογένεια Αντωνοπούλου και αυτή είναι η ιστορία μας.

💡 History time

📌 Η οικογένεια μου κατάγεται από την Κυπαρισσία Μεσσηνίας. Για την ακρίβεια από ένα μικρό χωριό που ονομάζεται Τερψιθέα. Ο παππούς Σωτήρης και η γιαγιά Κατερίνα, αγρότες και κτηνοτρόφοι στο επάγγελμα είχαν δημιουργήσει μια μεγάλη οικογένεια. Οκτώ παιδιά, εκ των οποίων το πρώτο έφυγε για άλλους κόσμους όσο ήταν ακόμα νήπιο.

📌 Τη δεκαετία του ’60 τα μεγαλύτερα από τα παιδιά της οικογένειας είχαν ήδη εγκατασταθεί στην Αθήνα. Όπως τόσοι νέοι της επαρχίας έτσι και εκείνοι πάσχιζαν να επιβιώσουν αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον για όλη την οικογένεια.

Και τελικά το κατάφεραν….

Τα πρώτα βήματα

📌 Το 1971 είναι η χρονιά ορόσημο! Η οδός Αριστοτέλους, δρόμος που βρίσκεται μεταξύ της Βικτώριας και της Ομόνοιας, μόλις 5 λεπτά από το Πολυτεχνείο και το Εθνικό Αρχαιολογικό μουσείο έσφυζε από ζωή. Η Πατησίων, η 3ης Σεπτεμβρίου, η Αχαρνών και η Λιοσίων, δρόμοι παράλληλοι της Αριστοτέλους, φιλοξενούσαν χιλιάδες δημόσιες και ιδιωτικές επιχειρήσεις. Νεόδμητα ξενοδοχεία και μοντέρνες για την εποχή τους πολυκατοικίες.

Εκεί βρισκόταν η επιχειρηματική ευκαιρία που αναζητούσε ο Νίκος Αντωνόπουλος που αν και ανήλικος ακόμα, είχε μάθει την περιοχή καθώς δούλευε ήδη κάποια χρόνια στην Αθήνα σε μαγαζιά της Βαρβακείου Αγοράς.

📌 Στο νούμερο 37, 200 μέτρα από το υπουργείο Υγείας , πουλιόταν μια ψαροταβέρνα με το όνομα Λούξ. Εκεί λοιπόν η Οικογένεια μας έφτιαξε το πρώτο της μαγαζί.

Άφου πείστηκε ο παππόυς και η γιαγία, καθώς είδαν πως με αυτόν τον τρόπο θα γύριζε και ο μεγάλος τους γιός Θόδωρας από τα καράβια, όλη η οικογένεια ανέβηκε στην Αθήνα και το υπάρχων Λούξ από ψαροταβέρνα έγινε εστιατόριο ελληνικής παραδοσιακής κουζίνας.

📌 Μαντεμένιος φούρνος, ο ίδιος που μαγειρεύουμε ακόμα και σήμερα, παραδοσιακές συνταγές του τόπου μας, ικανοί μάγειρες και όλη η οικογένεια να δουλευεί ακούραστα ο ένας για τον άλλο. 20 διαφορετικά φαγητά κάθε μέρα. Λαδερά, όσπρια, σούπες, ψάρια. Κοκκινιστά και λεμονάτα κρέατα, πράγματα που οι Αθηναίοι τα είχαν τόσο ανάγκη καθώς νοσταλγούσαν τις προ αστυφιλίας εποχές και τα χωριά τους!

📌 Η επιλογή του όλου εγχειρήματος ήταν απόλυτα επιτυχήμενη. Τόσο πολύ μάλιστα που 3 χρόνια αργότερα η οικογένεια κάνει το δεύτερο επιχειρηματικό της βήμα! Αυτή τη φορά ακολουθώντας την τότε ακμάζουσα τάση της εποχής που δεν ήταν άλλη από την Πίτσα!

Η Εξέλιξη

📌 Το 1975 οι πιτσαρίες της Αθήνας μπορούσαν να μετρηθούν στα δάχτυλα. Μια από αυτές είχε άνοιξει ο αδερφός του παππού ερχόμενος από τον Καναδά, αλλά γρήγορα εγκατέλειψε το εγχείρημα του και έτσι τη διαχείρηση του μαγαζίου ανέλαβε η οικογένια μας. Τότε δεν υπήρχε η Dominos, η Pizza Fun ή Hut. Εκείνη την εποχή κυριαρχούσε στο κέντρο της Αθήνας η Casaloma Pizza με 2 μαγαζιά. Ένα στα δικαστήρια της Ευελπίδων και ένα στην Πλατεία του Αγίου Παύλου. Τη διαχείρηση ανέλαβαν ο Τάκης και η Βάσω μέχρι και το 2010.

📌 Μάλιστα με βάση τη λογική του franchise το όνομα Λούξ καταργήθηκε και τη θέση του πήρε το Εστιατόριο Casaloma. Παρόλα αυτά το Casaloma δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ καθώς στην συνείδηση όλων είχε μείνει απλά ως << Το Εστιατόριο >>.

📌 Τα επόμενα χρόνια η σχέση της οικογένειας με την εστίαση αναπτύχθηκε ακόμα πιο ζωηρά. Ο μεγαλύτερος αδερφός Θόδωρας ασχολήθηκε με τη σίτιση των φοιτητών του Πολυτεχνείου. Ο Νίκος άνοιξε την θρυλική μουσική ταβέρνα Ελαφοκυνηγός, που σήμερα λειτουργεί ως ένα από τα πιο επιτυχημένα catering της Αθήνας. Ενώ ο Γιώργος το φημισμένο ψητοπωλείο Ραβαίσι.

📌 Το 1980 την διαχείριση του Εστιατορίου ανέλαβαν οι δύο μικρότεροι της οικογενείας ο Κώστας και η  Έφη Αντωνοπούλου.

📌 Τα χρόνια πέρασαν, η οικογένεια μεγάλωσε, η Αθήνα και ειδικά το κέντρο, άκμασε, άλλαξε και τελίκα παρήκμασε.

Το Παρόν

📌Το 2015 το Εστιατόριο άλλαξε το όνομα του ξανά. Τιμώντας τις οικογενειακές του καταβολές πλέον έγινε Εστιατόριο Αντωνόπουλος 1971.

📌 Το μαγαζί μας, έχοντας αντιμετωπίσει την ολοκληρωτική υποβάθμιση της περιοχής μας. Τη σταδιακή αποκέντρωση των επιχειρήσεων. Την οικονομική και ανθρωπιστική κρίση των τελευταίων χρόνων. Την απρόσμενη πανδημία και εσχάτως την ενεργειακή κρίση βρίσκεται ακόμα στη θέση του.

Σαν Οικογένεια έχουμε μάθει να παλεύουμε και να μην παρατάμε αυτά που αγαπάμε. Εξελίχθήκαμε, εκσυγχρονιστήκαμε και προσαρμοζόμαστε διαρκώς στις νέες απαιτήσεις της εποχής μας.

Ήδη από το 2015 έχουμε τη δική μας πλατφόρμα ηλεκτρονικής παραγγελιοληψίας μέσα από την ιστοσελίδα μας www.e-stiatorio.gr ενώ συγχρόνως συνεργαζόμαστε με το Efood , την Wolt και το Box. Τα όρια της διανομής καλύπτουν σχεδόν το μισό κέντρο και μεγαλώνουν συνεχώς.

📌 Η διανομή είναι πλέον το σημαντικότερο κομμάτι της βιωσιμότητας μας. Συνεχίζουμε με την ελπίδα πως οι γειτονιές μας, Το Μουσειο, η Πλατεία Βάθης, η Λιοσσίων, η Αχαρνών και πόσες ακόμα συνοικίες θα επανέλθουν στις παλιές τους δόξες. Καθαρές, οργανωμένες, με σεβασμό στο περιβάλλον και τον πολίτη…..

Άλλαξαν όλα, άλλαξαμε και εμείς. Η γιαγιά Κατερίνα, στα 98 της, το παλεύει ακόμα αριθμώντας 16 εγγόνια και 8 δισέγγονα…
Το μόνο αναλλόιωτο είναι η αγάπη μας για τις παραδοσιακές συνταγές!

Αν δεν μας ξέρετε ήδη, ρίξτε μια ματιά εδώ : https://e-stiatorio.gr/